W stanie dzikim krytycznie zagrożony wymarciem. Zamieszkuje suche stepy i tereny pustynne pustyni Gobi w Mongolii i Chinach. Jako zwierzę udomowione spotykany na suchych obszarach Krymu, Azji Mniejszej, przez całą Środkową Azję aż do Chin.
Masywna budowa ciała, wydłużona szyja. Długość ciała 2,3 -3,5 m, wysokość w kłębie 1,8 -2,3 m, długość ogona 35 -55 cm, waga 400 -1000 kg. Samice znaczenie mniejsze od samców. Na grzbiecie dwa garby tłuszczowe o różnym kształcie. Pysk wydłużony z przedzieloną głębokim rowkiem górną wargą, ruchliwe nozdrza, które zamykają w czasie burzy piaskowej. Długie, gęste rzęsy, gęsta sierść o miękkim włosie, barwy od szarożółtawej do ciemnobrązowej. Na karku i pod brodą długie, gęste grzywy. Na wiosnę zimowa sierść wypada całymi płatami.
Trawy i zioła. Zjada także suche pędy, kolczaste krzewinki i krzewy, a nawet słonorośla, rośliny cierniste, suche i gorzkie, omijane przez inne gatunki zwierząt. Żeruje zwykle rano i wieczorem.
Żyje w stadach od 5 -30 osobników, którym przewodzi jeden samiec alfa. Szybki i wytrwały w biegu, dosyć płochliwy, ze zmysłów ma najlepiej rozwinięty wzrok i węch. Potrafi bytować w ekstremalnych temperaturach od -40oC do 40oC. Odporny na głód i pragnienie. Przez długi czas obywa się bez wody (nawet jeden miesiąc) wykorzystując wilgoć zawartą w spożywanej roślinności. Aby uzupełnić zapasy wody, potrafi jeść śnieg. Hodowany w celach transportowych, dla wełny, skór, mleka i mięsa. Żyje ok. 30-35 lat. Porusza się tzw. inochodem, stawiając nogi jednej strony ciała równocześnie.
Okres godowy przypada na luty. Po 12 -14 miesięcznej ciąży samica rodzi 1, rzadziej 2 młodych, które chodzą już w kilka godzin po narodzinach. Laktacja trwa rok. Młode uzyskują pełną samodzielność po 3 latach, a ostateczną wielkość po 5 latach. Samica rodzi co 2 lata, w ciągu życia może urodzić średnio 12 młodych. Dożywa 40 lat.
Bez dostępu do pokarmu, potrafi zjeść wszystko od padliny do wszelkiego rodzaju przedmiotów jakie znajdzie: np. liny czy buty. Zmniejszają stratę wody z organizmu przez wydalanie mocno zagęszczonego moczu i kału. Ten ostatni jest wykorzystywany jako paliwo do ogniska bez konieczności uprzedniego suszenia. Krwinki czerwone wielbłąda mają kształt owalny, a nie okrągły jak u innych ssaków.
