Zarośla, busz oraz zadrzewione stepy Australii, Tasmanii i przyległych wysp.
Ssak średniego rozmiaru, samce osiągają ponad 20 kg wagi, 60-90 cm długości. Jaśniej ubarwione niż duże gatunki kangurowatych, występują w kolorach szaro-brązowych i rzadziej spotykane białe – albinosy.
Trawa, zioła, liście, warzywa, siano.
Prowadzą samotniczy tryb życia, żyją parami. Stada tworzą, gdy jest pod dostatkiem pożywienia i nie muszą o nie konkurować Aktywne głównie o wschodzie i o zachodzie słońca. Mają doskonały słuch i wzrok, są bardzo dobrymi pływakami. W sytuacji zagrożenia ostrzegają się nawzajem, uderzając stopami o podłoże. Poławiane dla mięsa i futra, w pobliżu farm hodowlanych tępione, jako szkodniki.
Ciąża trwa 30 dni. We wczesnym stadium rozwój zarodka może zostać zatrzymany do czasu, kiedy młode z poprzedniego miotu opuści torbę matki. Osesek waży mniej niż 1 gram i jest wielkości orzeszka. Zaraz po narodzeniu wędruje do torby lęgowej matki, w której spędza 9 miesięcy. W niewoli żyją około 15 lat, na wolności do 20 lat.
Zbiegłe z niewoli tworzą trwałą populację w Wielkiej Brytanii. Przed 1945 stado hodowano też we Francji i w Sudetach celem aklimatyzacji. Do walabii zaliczanych jest 6 gatunków, m.in. - walabia dama (Protemnodon eugenii), występująca w południowej części Australii, - walabia pasmowa (Protemnodon dorsalis), zamieszkująca wschodnie rejony Australii, oraz - walabia Bennetta (Protemnodon rufogrisea).
